Hakkımda

Fotoğrafım
Gülüyorum,ağlamamak için; aslında ağlamayıda beceremezdim. Gülmeyi de beceremiyorum ya,sadece kafamın içinde gülebiliyorum, oradada kahkahalarım gözyaşlarımdan bile daha acı...

20 Eylül 2009 Pazar

aşk yok artık...

aşk öldü,ölürken öldürdü...herkes yalancı,herkes sahtekar..bugun çok seven yarın arkandan vurandır..kalbi olanlara geçmiş olsun diyorum,çünkü insanlık kötülük hastalığına yakalanmış... ve kalıcı hasarlar bırakıyor insanlarda...bulaşıcı da...artık herkes kötü...tek emeli acıtmak...
kötülerin tek yaptığı onları seven iyileri yok etmek...iyiler direniyor ama görünen o ki yenilicek iyilikler..bulaşıcı hastalık çılgınlar gibi ilerliyor...bağışıklık sistemleri çökmek üzere iyilerin.. pes etmeliler mi acaba?etmeli miyim? direnmeye değecek insanlar kaldı mı? kime güvensen tekmeyi basıyor, kimi sevsen arkandan oyunlar yapıyor...tanrım nerdesin? pes mi ettin kötülere karşı? iyiler birleşse başarırlar mı, kötüleri yenebilirler mi? yoksa uyum mu sağlamalı? bilemiyorum.. kötünün biri kalbimi çıkardı yerinden ve attı yerlere...üstünde tepindi,bakakaldım öylece.. şaşkınlıktan,üzüntüden,acımdan donakaldım...dümdüz ve paramparça kalbim...canım acıyor.. bazı iyiler iyileştirmeye çalışıyor..ama kalbim üzüntüden olumlu tepki vermiyor... çok acıyor.. çok acıtıyor...
tanrım kurtar beni bu pis hayattan;ölsem,gelsem yanına ve kurtulsam...ahhh ölüm bir kurtuluş, zor olan yaşamak diyor güzel bir filmin,güzel bir sahnesinde...mutluluklar ve sevgiler,film ve kitapların dışına çıkamıcak mı? masal olarak mı kalcak? tanrım bu dünyanın sonu nereye gidecek ki? kıyamet kopsun alsın götürsün beni...