şeytan aldı götürdü.

sevgili blog,
biliyorsun ki zor zamanlar geçiriyorum.ama biliyoruz ki bu zamanlar geçecek. az ağlama, az sızlanma, az delirme durumlarıyla sona erecek. çünkü beden ve kalp yorulacak!
yaşam enerjim çalınmış gibi. ama onun için bir şarkı söylüyorum; şeytan aldı götürdü, saklamadan getirdi. belki geri gelir. ben küçükken çok kaybolan eşyamı böyle buldum.
sevgili blog, sence yaşam enerjimide böle geri getirebilir miyim?
sevgili blog, iştahımın gitmesi güzel oldu, yemek yapmaktan kurtuldum. ve zayıflıyorum. rejim derdim yok, kilom hep böyle kalırsa, birazda boyum uzarsa belki manken olabilirim?
sevgili blog, sence bu yaştan sonra boyum uzar mı?
sevgili blog, ben bir daha kimseyi sevmicem!

ayrılık.

böyle zamanlarda yapılacak tabi ki bir çok şey var; dışarı çıkarsın, yalnızlıktan kaçarsın, içersin, sıçarsın, birileriyle flörtleşirsin, belki barda tanıştığın ilk delikanlıyla öpüşürsün... bunlar alıp başını gider..
ama ben depresyondan kaçmam! sonuna kadar giderim! kaçmak bir yere kadar kurtarıyor seni. sonra tepene bir biniyorlar ki tüm kaçtıkların, dünya dar oluyor.
dibine kadar acıtmaktan yanayım, ağlar zırlar, üzülürüm... ve yazarım...
öldürmeyen acı güçlendirirden yola çıkarak, kanatırım her yerimi! tabi bunun ruhsal etkileri fiziksel olarak boy göstermeye başlar.. ve bir yerden sonra vücudun, açlık, uykusuzluk ve ağlamaya dayanamamaya başlayınca, işte orada bir pes olur!
o andan itibaren başlarsın yeniden yaşamaya.. zevklerin çıktıkları o karanlık yolculuktan geri gelir, çikolatayı yerken yine eskisi gibi mutlu olmaya başlarsın...
yaşam enerjine geri kavuşursun...
anka kuşu gibi... yeniden doğarsın küllerinden.
şuan zamana ihtiyacım var, acı taze, yara kanıyor...ama ben bunu atlatabilirim, hep atlattım...
korkulacak bir şey yok...