Hakkımda

Fotoğrafım
Gülüyorum,ağlamamak için; aslında ağlamayıda beceremezdim. Gülmeyi de beceremiyorum ya,sadece kafamın içinde gülebiliyorum, oradada kahkahalarım gözyaşlarımdan bile daha acı...

29 Mayıs 2009 Cuma

teşekkür...

bugün benim doğum günüm..en mutlu günüm:) yaş ilerlerken, ölüme biraz daha yaklaşırken nasıl mutlu günüm olur?ölüme yaklaşmak belkide mutluluktur?! ölüm kolay, yaşamak zor.. yaşamanın en güzel yanı,yaşarken sevdiklerinin ve sevenlerinin olması..
taygunun,memoşun,dalyamın yanımda olması mükemmelken, begümün, pelinin, annemin, babamın, tubişin,nazan ablanın,aslının,borettinin,nurdanın,gökçenin ve daha bir sürü sevdiğimin olmaması üzücü olsada, yanımda olduklarını hissetmem yeterli...bazen mesafelerin önemi olmuyor hayatındaki özel insanların sana hissettiklerinden ötürü...bedensel eksiklik olsada,ruhsal eksiklik yaşamıyorum asla... zaman akıyor,sona yaklaşıyorsun..her gün biraz daha ölüme yakınlaşıyoruz;ne zaman,nerede bulacağını bilmiyoruz ama vakit gelene kadar sevgiyle geçirmeli tüm hayatı... yanlış insanlardan uzakta,fani şeyleri takmadan,huzurlu yaşam, eşittir mükemmel yaşam...
tanrı herkesi şeytanlardan ve onların pisliklerinden koruyup, özel insanlara sahip kılsın... tabi bunu hakedenlere versin..bugün benim doğum günüm,en şanslı günüm.. çünkü yanımda sevdiğim, taygunum...ve yanımda hissettiğim bir sürü özelim:) dünyanın en şanslısıyım...
hediyelerin için teşekkürler tanrım...

21 Mayıs 2009 Perşembe

can sıkıntısı ve getirdikleri...

bu aralar sadece tüketiyorum..üretim sıfır..hiç birşey yapmadan,yaşamanın ne kadar sıkıcı ve insanı zayıflatan birşey olduğunu öğreniyorum..hayatta hiç birşey yapmadan da bir şeyler öğrenebiliyormuşuz,bunu da öğrenmiş oldum..boş,bomboş bir odada kapana kısılmış gibiyim..enerjim sıfır..işlemeyen demir paslanır..yaşa ve gör..kendi kendime bahaneler üretiyorum işte..boşluğun yarattığı sıkıntılar.. boşluktan kurtulmaya çabalamayıp,kendi kendimi boş olsanda bir şeyler öğreniyorsun diye kandırmam da gerçekten çok başarılı.. boş olsamda başarılıyım hesabı.. ama kanımı emen bir şeyler var..sanki engelliyorlar beni..yapma,hayır birşey üretme..boş boş takıl..iyice alıştım bu duruma..nasıl düzelir ki? şimşek çaksa kafamın tam ortasına, ya da gökten saksı düşse?olur mu bir değişiklik? kendimi motive etme çalışmalarım da suyunu çekti..yan gel yat osman..
7 günahtan tembellik tam üstüme yapışmış durumda..diğerlerini de benimsememe az kaldı..cehennemim kapıları sonuna kadar açık ve beni beklemekte..vip bölümünde yerim ayırtılmış durumda..cennetin uzağından bile geçmek hayal bana..annemin dediği gelir hep aklıma;hayalle yaşayan osurukla can verir.. ölürken,azrail dibinde seni almaya gelmişken,korkudan altına sıçmak yerine osuruyormuyuz acaba?
aslında yapacak çok şey varken,hiç birşey yapmamak ne demek ki? öldüm de haberim mi yok? evet evet ölmüş olmam lazım..ben bu değilim..
ben öldüm...