Hakkımda

Fotoğrafım
Gülüyorum,ağlamamak için; aslında ağlamayıda beceremezdim. Gülmeyi de beceremiyorum ya,sadece kafamın içinde gülebiliyorum, oradada kahkahalarım gözyaşlarımdan bile daha acı...

21 Mayıs 2009 Perşembe

can sıkıntısı ve getirdikleri...

bu aralar sadece tüketiyorum..üretim sıfır..hiç birşey yapmadan,yaşamanın ne kadar sıkıcı ve insanı zayıflatan birşey olduğunu öğreniyorum..hayatta hiç birşey yapmadan da bir şeyler öğrenebiliyormuşuz,bunu da öğrenmiş oldum..boş,bomboş bir odada kapana kısılmış gibiyim..enerjim sıfır..işlemeyen demir paslanır..yaşa ve gör..kendi kendime bahaneler üretiyorum işte..boşluğun yarattığı sıkıntılar.. boşluktan kurtulmaya çabalamayıp,kendi kendimi boş olsanda bir şeyler öğreniyorsun diye kandırmam da gerçekten çok başarılı.. boş olsamda başarılıyım hesabı.. ama kanımı emen bir şeyler var..sanki engelliyorlar beni..yapma,hayır birşey üretme..boş boş takıl..iyice alıştım bu duruma..nasıl düzelir ki? şimşek çaksa kafamın tam ortasına, ya da gökten saksı düşse?olur mu bir değişiklik? kendimi motive etme çalışmalarım da suyunu çekti..yan gel yat osman..
7 günahtan tembellik tam üstüme yapışmış durumda..diğerlerini de benimsememe az kaldı..cehennemim kapıları sonuna kadar açık ve beni beklemekte..vip bölümünde yerim ayırtılmış durumda..cennetin uzağından bile geçmek hayal bana..annemin dediği gelir hep aklıma;hayalle yaşayan osurukla can verir.. ölürken,azrail dibinde seni almaya gelmişken,korkudan altına sıçmak yerine osuruyormuyuz acaba?
aslında yapacak çok şey varken,hiç birşey yapmamak ne demek ki? öldüm de haberim mi yok? evet evet ölmüş olmam lazım..ben bu değilim..
ben öldüm...

Hiç yorum yok: