bir kayıtsızlık almış başını gidiyor.

sen arada bir saçmalardın. artık saçmalamaz oldun.
sokağın sonundan, başına gelişini hatırlıyorum, dün gibi aklımda. nereden geliyordun, sonra nereye gittin, benle mi gittin, bensiz mi gittin... bunlar yok, sadece sondan, başa gelişin var aklımda...
zaten hep böyle yarım kalmıştı her şey. ya ben yarım bırakmayı seviyordum ya da hayat bana bunu layık görüyordu. bilinmez. bilinse de fark etmez. sonuç hep aynı.
sonra bir gün aklıma şey geliyor, dur neydi...?
sesin mi? sesin gelmiyor. benden önce sesler siliniyor. kokular hiç hatırlanmıyor.
aaa bu koku, bu kokuyu biliyorum. kimindi ki?
işte böyle siliniyor tek tek.
senle ilgili bir şey hatırlamak istiyorum, minicikte olsa bir şey.. sonra bir bakıyorum, seni bile hatırlamıyorum.
o da kim? öyle biri mi vardı?
varmış, başkalarından öğreniyorum.
oysa ben, kötü şeyleri hatırlarım ama seni hiç hatırlamıyorum.