...

hayatta bazen boşa çabalarız..boşa koştururuz birilerinin arkasından..boşa severiz..
boşa sevgimizi kanıtlamak için uğraşırız..ve bazıları almaz bunları;anlamaz..ya da anlamak istemez anladığı halde..bazen boşa severiz boş insanları..haketmeyeceklerini bildiğin halde seni,boşa severiz,boş insanları..boşluktandır bu boş insanları sevmek,
boşu boşuna onlar için çabalamak..ama sen yine de oturup kaderini beklemezsin,çabalarsın..belki hakeder diye düşünürsün..yanılırsın ama yine de denersin şansını..belki de en büyük şanssızlığındır onu sevmek,ona gönül vermek..onu mutlu etmek için,ondan habersiz minik süprizler yapmak..sevgi bu değil midir aslında?
karşılıksız çabalamak..haketmesede hakettiğini düşünmek..onu gözünde üstün tutmaya çalışmak..onunda kendisini önemli hissetmesini sağlamak..sevmek sadece sevmek..bir karşılık beklememek,çıkarsızca aşık olmak...
ama bu kız artık sevmekten vazgeçer..çünkü sevdiği onu sevmez..onun bu sevgisini görmek istemez..bu kız yalnlığa gömer kendisini..kaptırır kendini hayal bir dünyaya.. orda yaşamak ister,hayal aşklar kurarak..hayallerinde herşey istediği gibidir,sevdiğide onu sevmeyi bilir..
fırtınamsın benim,sen estikçe ben titrerim hayali sevdiğim..