Hakkımda

Fotoğrafım
Gülüyorum,ağlamamak için; aslında ağlamayıda beceremezdim. Gülmeyi de beceremiyorum ya,sadece kafamın içinde gülebiliyorum, oradada kahkahalarım gözyaşlarımdan bile daha acı...

24 Eylül 2008 Çarşamba

biz..

karanlık..kapkaranlık..ben yürüyorum..o da yürüyor arkamda..çok sessiz..onu farketmedim sanıyor..ama yanılıyor..onu hissediyorum..görmem gerekmiyor..o,benim,ben de o!..o daha bunu bilmiyor..ama öğrenicek yakında..sonu görünmeyen karanlığa ilerliyorum,o da beni takipe devam ediyor..evet o da beni seviyor..sessiz,çok sessiz..adımlarım duyulmuyor..onunkilerde..karanlık ve sessiz..
ama kafamda orkestra çalıyor..kalbimde yerinden çıkmak üzere..arkamda olduğunu bilmek,onu hissetmek,kalbimin çarpmasına sebep oluyor..o bilmesede,kaderim o benim..onunki de benim..hem beni takip ediyor,hem de benden kaçıyor..kafası çok karışık..çözmek lazım..ben çözdüm kendimi..o da çözmeli..hazırım kaldırmaya kalkanlarımı,o da hazır olmalı..anlamalı..görmeli..beni istediğini kabul
etmeli..görmeli gerçekleri..görebilcek mi? göstermeli miyim yoksa?
kaderimse,kendi bulmalı öyle değil mi?karanlıkta ilerlemeye devam..bitmiyor yol..yoruldum..o da yoruldu..oturmalı bir köşeye..oturdum,uzandım..uyusam mı?korur mu ben uyurken beni? güven temrini,uyuyormuş gibi..
her yer bembeyaz..gözlerim kamaşıyor..üstümde kürklü bir mont..uzaktan biri bana doğru yürüyor..bende ona doğru yürümeye başladım,bata çıka..karda yürümek zordur baya..yürüyorum,kim olduğunu bilmediğim siluete doğru..bişiler çekiyor..bembeyaz karın içinde yürürken,içimi kaplayan bir sıcaklıkla ilerliyorum..yüzüne bakamıyorum,gözlerimi kamaştırıyor..karlar prensi..yaklaştık..yüzünü bilemiyorum,karşı karşıyayız..yanyana geçip,elele tutuşup,başlıyoruz bata çıka ilerlemeye..dağın tepesine doğru yol alıyoruz..hiç ses yok!çok sıcak..ellerinden vücuduma akan bir sıcaklık var sadece..huzur...hmmm, evet yanında hissettiğim tek şey huzur..tepeye vardık,oturduk,bakmıyoruz hiç birbirimize..manzarayı izliyoruz..doğanın mucizelerine kaptırmışız..sonra kalkıyoruz ayağa,kızağa binip aşağıya kayıyoruz..tam çarpacakken uyanıyorum..gerçekten uyumuşum..bütün bunlar düş..kalktım,her yer karanlık..baktım ama göremedim..kalktım ayağa..bir anda
hissettim o da kalktı..güven temrini başarıyla tamamlandı..arkamda..yürümeye devam..elbet güvenecek ve görünecek gözüme...

2 yorum:

mt dedi ki...

çok iyi yazıyorsun... akıcı... tebrikler.

izgen diper dedi ki...

teşekkür ederim...