...

yüreğimin üzerinde büyük bir ağırlık var.. nefesimi kesiyor... gözümün önünde kareler.. silinmiyorlar.. tak tak tak diye kafama vuran çekiç darbeleri gibi gözümün önündeler.. gizli saklı içimdeler...
acıtıyor tanrım, yoruyor... yorgun gözlerim her kapandığında hatırlanıyor.. açıkkende hatırlanıyor...
yoruldum, sıkıldım bu hayattan.. kayıplarından.. özlemlerinden..
içimi boğan şu acıdan kurtulmak istiyorum, kaçmak istiyorum her şeyden... ama kaçsanda yakandalar, pes etmiyorlar.. kene gibi yapışmışlar...
acıtıyor tanrım, çılgınca tepişiyor... kalbimi yoruyor...
sıkıldım...

ALF' im...

Şimdi sen gittin, biraz uzak bir yerlere... Olsun ama gitsen farketmiyor asla... İçimdesin, kalbimde.. Hep en özelimsin... Oğlumsun...

ruh ikizi...

değiştirmek istiyorsun dünyayı... hayallerimizde hep bir değiştirme sevdası...
ama hayaller işte, değiştiremezsin ki dünyayı... içinde yaşayan vahşi insanları... ad olarak insan deniyor, kimileri insanlık nedir bilmiyor...
olmuyor, değişmiyor.. sadece arada güzel rüyalar görülüyor.. bazen düşünüyorsun neden böyleleri yaşıyor...cevapsız sorular...
acaba onlar biliyor mu?

bir uyuşukluk mevcut bugünlerde bende... üşengeçlikte yanında.
yataktan kalkamama durumları..
uyku pek bir sıcak, pek bir keyifli..
ama bazı bazı yatağa gidememe durumları..
gittimmide kalkamama...
ortası yok bende..
işte ben böyle..