Hakkımda

Fotoğrafım
Gülüyorum,ağlamamak için; aslında ağlamayıda beceremezdim. Gülmeyi de beceremiyorum ya,sadece kafamın içinde gülebiliyorum, oradada kahkahalarım gözyaşlarımdan bile daha acı...

21 Kasım 2010 Pazar

...

yüreğimin üzerinde büyük bir ağırlık var.. nefesimi kesiyor... gözümün önünde kareler.. silinmiyorlar.. tak tak tak diye kafama vuran çekiç darbeleri gibi gözümün önündeler.. gizli saklı içimdeler...
acıtıyor tanrım, yoruyor... yorgun gözlerim her kapandığında hatırlanıyor.. açıkkende hatırlanıyor...
yoruldum, sıkıldım bu hayattan.. kayıplarından.. özlemlerinden..
içimi boğan şu acıdan kurtulmak istiyorum, kaçmak istiyorum her şeyden... ama kaçsanda yakandalar, pes etmiyorlar.. kene gibi yapışmışlar...
acıtıyor tanrım, çılgınca tepişiyor... kalbimi yoruyor...
sıkıldım...

Hiç yorum yok: