Hakkımda

Fotoğrafım
Gülüyorum,ağlamamak için; aslında ağlamayıda beceremezdim. Gülmeyi de beceremiyorum ya,sadece kafamın içinde gülebiliyorum, oradada kahkahalarım gözyaşlarımdan bile daha acı...

19 Ocak 2011 Çarşamba

kararmamalı...

bu sabah karanlık uyandırdı beni, küçük bir buse ile, günaydınlar efendim diyerek... elleri buz gibiydi...dokunur dokunmaz tüylerim dikildi...
kalkmak istemedim o anda...yatak bir girdap gibi çekti.. karanlıkla güne merhaba.. işte bu bir facia...
bazı sabahlar uğrar karanlık bana.. üşütmek miydi amacı acaba?
ne istersin benden söylesene karanlık amca?

Hiç yorum yok: