.

öyle boş ki anlatamam.dolmuyor,bir türlü dolmuyor.kapana sıkışmış fare gibiyim.yalnız ve ürkek. ama gururlu. ölürüm o zaman,sorun yok.
ama ölene kadar ki o sürünme,işkence ve kapkara boşluk..içim çekiliyor. dayanamıyorum seslere, konuşmalara..gitsinler etrafımdan,pis kara sinekler..
yalnızım,bunla mutluyum.kimi zaman..ama birikti gözyaşlarım akamıyor.içimde akıyorlar sinsice.
acıtıyor ve çok sıkıyor..gelemiyorum yalan dolan sözlere,safmış numaralarına.. çok sahtesiniz hepiniz..gidin,beni rahat bırakın..boşluğunuza dayanamıyorum..iticiliğinizede..
herkes çok sıkıyor,kaçmak istiyorum ama kaçamıyorum.üzerime üzerime geliyor duvarlar, insanlar,saçma sapan sevdalar,arkadaşlar..herkes karabasan gibi üzerimde tepiniyor..
dualar okuyorum gitmiyorlar,kendisinden daha da karabasanlar..
şöyle bir rüzgar esse,ben de kuru bi yaprak olsam,rüzgara kapılsam;uçsam,uçsam,uçsam.. bilmediğim yerlerde uyansam.ve tanımadığım yüzlere baksam..sonra konsam bir dala ve yeniden yeşersem..
olmaz mı?olur neden olmasın..olmalı,elbet bir yolu olmalı...tanrım sana geliyorum her daim.