masal

şimdi ben bir masal yazıcağım,sizde inanacaksınız ona.bende inanacağım. biraz iyi bir şeylere ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum.inanmaya,güvenmeye ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum. çünkü dünya birbirine güvenmeyi unutmuş.ya da güven bir eşyaymış ve kaybolmuş. aslında bir sürü birşey kaybolmuş.dostluk kayıp,sevgi kayıp,aşk kayıp. kayıp ilanlarında bile göremezsiniz artık bunları.çünkü vazgeçti aramaktan insanlar,bulamayacağız diye korkudan. şimdi düşünüyorumda korkunun ecele ne faydası var. korkup kaçmaya ne gerek var? üzerine gitmeli bence korkuların ama önce cesaret lazım o da tükenmiş durumda.stoklarda vardır belki yedekler ama saklamaktan yana insanlar.
bence yarını düşünmeden kullanılmalı.turşusunu kurmaktan hoşlanmıyorsanız eğer. bence sevilen şeyler kullanılmalı,saklanmamalı çeyizlere.
masalımda bir kız var,birde oğlan.sevdalanmışlar birbirlerine ama mülkiyetçi bir sevda değil. bilirler birbirlerini.güvenirler.güvenmeden yaşayamazlar. aralarında uzaklık var ama sorun değil onlar çok yakınlar.sevdaları içlerinde,ruhlarına yapışmış durumda..
birbirlerini özlemeyi çok seviyorlar.asla mesafe sorun olmaz,gönüllerinden düşmezler, gözdeki ıraklıktan ötürü.bilirler sevdalarını; daimi,kalıcı.
insanlar şaşırır onlara,kimi zaman kıskanır,kimi zaman hasretle bakarlar.böyle bir sevdanın hasretiyle.korkmaz bizim kızla oğlan,nazar değmez onlara.o kadar kolay değil sevdaları. beklerler mesafenin biteceği günü,keyif alırlar bu durumdan daha da heyecanlı yapar bu durum onları. 1 sene 5 ay 13 gün sora kavuşacaklar.oğlan gelecek gittiği uzaklardan.
gerçekten de zaman hızlı ve aşk dolu akar geçer,oğlan gelir.bunlar kavuşurlar birbirlerine. evlenirler.bir ömür mutlu yaşarlar.
böyle kısa ve detaysız bir masal.ama bu masalda aşk kaybetmedi.kavuştular.
evet biliyorum salladım.ama bence imkansız diye birşey yok vardır elbet böyle sevdalar...