neyine kızım senin yeniden aşık olmak? ya da aşık olduğunu san-mak! sanmak bile yakışmıyordu artık sana. sadece yaşaman gerekiyordu öylesine,böylesine.
belkide sıkılmıştı sakinlikten, yine eziyetler istiyordu; o küçücük, kırılgan yüreğinde, fırtınalar istiyordu. evet evet kesin canı çok sıkılmıştı, ağlamak istiyordu. duygularını görmek istiyordu. belki de inanmak istiyordu o ruh, yeniden aşık olabileceğine.
o kadar sarıldın sevgilere, yetmedi değil mi? aşka aşıksın sen, tek derdin bu! doyuramadılar seni. aradın yine aşkı. töbe etmiştin, her daim ederiz değil mi?
ama bilirim kaçarsın, istersin ama kaçarsın. kaçmayı seversin. sen kendine aşkı hiç yakıştıramazsın. hani bu şey gibi; çok imrendiğin, o topuklularla gezip, saçları başları her zaman yapılı ve makyajlı, kısaca bakımlı olan kadınlar var ya, çok hoşuna gider imrenirsin ama içinden gelmez onlar gibi olamazsın. sadece ne güzel diye bakarsın. kendine yakıştıramazsın. aslında bilirsin becersen çok güzel olacaksın. ama yapamazsın. işte aynı bunun gibi. sen aşık olursun ve kaçarsın. kaçmadığın zamanları düşünürsün, kaçmadığına bin pişman olduğun zamanları. o acı çekişleri, özlemleri, hüzünleri, bitişleri, gidişleri. yok yok sen beceremiyorsun bu işi. hem yakışmıyor sana da. güçlü durmak, zayıf olmamak bu sana daha çok yakışıyor. çünkü sen aşkı beceremiyorsun, yeteneksizsin bu konuda bee kızım. sen bunun için doğmamışsın.
yeniden aşık olmalıyım ama hayır acı çekerek ölmemeliyim.
bu aşk ahmakça!