onlar

bir şeyler yapmak gerekiyordu. savaşmak.. en sevdiklerin için... inandığın için..
onların hayatında olması gerektiğine inandığın, içinin derinliklerinde hissettiğin anda savaşmak gerekiyordu hayatına alabilmek için.. uğraşmak.. çabalamak.. hiç birşey ayağına gelmez kendiliğinden..
sadece bir işaret gönderir ve bekler onun için uğraşmanı.. gördüğün anda hissedersin.. evet ben onu tanıyorum oysa hiç tanışmamıştık..
böyle başlar savaşın.. sana öyle bir enerji verirki, kelimelere dökemezsin. döksende saçma gelir, neden tanımadığın insanlar hayatının neşesidir ki? evet onlara göre saçmasındır.. ama sen bilirsin.. olmalılar hayatında..neden, bilmezsin ama hissedersin.. ve başlarsın savaşmaya, hayatına sokmak için o insanları...
onlarında beklediği belkide sensindir...ama bilmezler, belkide bilirler ama adlandıramazlar.. sadece karşılıklı akar enerjileriniz birbirine...
karşılaşmaların anlamları olmalı.. hayatına giren herkesin, bir girme sebebi olmalı..
iyisi kalır, kötüsü kalır ama vardır bir sebebi.. evren acaip bir şekilde işler.. sen anlamadan o tüm görevlerini yerine getirir.. bazen kötü sonuçlar olur, o an anlamazsın, isyan edersin ama gün gelince böyle olması gerekiyormuş dersin.. herşey akışına uygun şekilde ilerliyor.. boş boş oturup nasılsa olacakla da olmuyor.. sen çabalıyorsun, evrende uygun bir şekilde işliyor.. hayat hep olması gerektiği gibi oluyor.. bugün sana acı gelen, yarın tatlılaşıyor...
insan içini ferah tuttuğu ve güçlü durduğu zaman herşey olması gerektiği gibi gidiyor...
birşeyi istiyorsan, savaşacaksın ve gerçekten isteyeceksin. inanacaksın ona, ondan kaçmayacaksın. gerçekten isteyeceksin...
birbirlerini arayan insanlar var, kimi aradıklarını bilmeden arıyorlar birbirlerini ve yollar er ya da geç kesişiyor. buna kimse engel olamıyor.. hayatında olması gerekenler, hayatında oluyor.
herkes bir gün aradıklarına kavuşacak...
yollar uzun ama yollar güzel...
işaretler gözünün önünde, görmesini bilene...