canım sıkılıyor, her zaman sıkılıyor.
gözlerimi kapatıyorum ve sıkılmak geçiyor.
neden bu kadar uyuyorsun sorusuna cevap hazır; rüyalarım daha heyecanlı, daha güzel. gerçek çokta eğlenceli sayılmaz.
yaşamak için yemek yemen gerek, yemek yiyebilmek için paran olması gereken, paran olması için de çalışman gerek. çalışmak demek, erken kalkmak demek ve gününün çoğunu işte geçirmek demek. bu da eve dönünce sadece yatmak demek. böyle uzar gider. söyler misiniz bundan nasıl sıkılınmaz?
ama rüyalar öyle mi? para derdi hiç olmadı rüyamda.. ölmüş, gitmiş birini özlemiyorsun da, rüyanda sık sık görebiliyorsun. ya da uçabiliyorsun. gerçekte uçabileceğimi sanmıyorum.
peki ya sihirli güçler? onlarda hep rüyalarda. bir keresinde ışın kılıcımla savaşıyordum...
hem aşık olduğun adama dokunabiliyorsun da.. gerçekte dokunamasanda...
işte bu yüzden her şey rüyalarda daha güzel. hiçbir rüyamda sıkıldığımı hatırlamıyorum.
o zaman ben biraz daha uyuyim, renkli rüyalar göreyim.