Hakkımda

Fotoğrafım
Gülüyorum,ağlamamak için; aslında ağlamayıda beceremezdim. Gülmeyi de beceremiyorum ya,sadece kafamın içinde gülebiliyorum, oradada kahkahalarım gözyaşlarımdan bile daha acı...

11 Mayıs 2008 Pazar

saçmalık;okumaya bile değmez..

karalar bağladı her bir hücremi..mutsuzluk damarlarımdaki kanım oldu..çok yorgunum,çok..canım acıyor uzunca bir süredir..çare bulamıyorum,yaralarımı saramıyorum..bazen bileklerimi kesip tüm kanımı akıtmak istiyorum..kurtulmak istiyorum içimdeki tüm pisliklerden..herşeyden kaçmak,kurtulmak istiyorum..bazen keşke yok olsam diyorum..kimi zamanda görünmez..ahhh ben ne istediğimi bilemez oldum..şizofren olma yolunda ilerliyor muyum?bazen iyilik meleği olmak istiyorum,kimi zamanda bir seri katil..tüm bokları yok etmek için..ılımlı olmak istiyorum;ardından hemen neden ılımlı olayım ki,asabiyet iyidirde kalıyorum..böyle geçişler oluyor hayatımda..sıkıntıdan saçmalıyor beynimde düşünceler..ben saçmalıyorum çoğu zaman..hayatta saçmalıyor bana..herkes saçmalıyor..saçmalıklar dünyasında,ben de şuan da saçmalayarak bir katkıda bulunuyorum..katkı mı?katıksız bir salak oldum bu cümleyi kurarak..işte göründüğü gibi saçmalıyorum ve ben saçmalamayı seviyorum..nereden nereye geldiğimede inanamıyorum..mutsuzluğumdan, yalnızlığımdan bahsedecekken,saçmalama konusuna girdim..şurada duygusal,acıklı şeylerden bahsedecekken,bir anda kendi kendime geyik yapmaya başladım..yok yok,ben bu yazıyı daha fazla uzatmayacağım..saçmalamaktan başka bir bok değil çünkü..

1 yorum:

- S E R K A N - dedi ki...

selam Papaver Rhoeas(bir cicek adıymıs googledan buldum...) bence guzel olmus ask mesk hakkında yazan cok fazla insan var zaten.Yazdıklarının edebi değeri nedir bir fikrim yok ama kimin umrunda edebi medebi olayları... sacmalamaktan ve bunu paylasmaktan korkmicak kadar cesursun en azından. ps: burda adam topluyorum zaten toplu psikolog seansı yapıcaz istersen katıl sende:P
(taa ne zamanki resim kursundan serkan)

ha bide

Words have no power to impress the mind without the exquisite horror of their reality.
Edgar Allan Poe