tanıdık..

sıradan günler dizisine devam..hep aynı..sabah aç dükkanı,akşam kapa..bir sürü gereksiz kişiyle iletişim anketini başarıyla doldurabilirim.ustası olmuşum..oluyoruz çokça...
ama çalışma hayatı böyle birşey..yapılıcak birşey yok..
sahte bir güne merhaba dediğimi biliyordum ama bu kadar da keskin olmamalıydı..ben gerçekten sade biriydim;özensiz,kendine bakmaz,makyaj yapmaz ve spor giyinir.. kısaca klişe diye tanımlayabilirim kendimi..
dükkana ziyarete geldi.sahte hal hatır soranlardan..belkide kendini sergilemeyi sevenlerden.. göz aşinalığım var.adı mı? bilmiyorum ama tanıyorum..insanları katagorilere ayırırım.
dostlar,arkadaşlar,takılmalık arkadaşlar bir de tanıdıklar diye...mantıklısı bu,herkes aynı kefeye giremez öyle değil mi?ya da benim için böyle,geriside beni bağlamaz..
neyse dükkana uğradı..
-naber,nasılsın?
iyiyim,siz nasılsınız?(çokta kibarımdır!)
-çok saolun bende iyiyim.
bugun çok şıksınız.
gerçekten de çok şık ve güzeldi..
-aa o sizin şıklığınız,her zaman ki gibi...
ahaa işte saçmalık.altımda kot,üstümde öylesine sıradan bir kazak ve bakımsız saçlarım.. yahu nasıl bir şıklık bu? ve her zaman ki halimmiş..şaka mı, dalga mı,sahte kibarlık mı? ben istemiyorum sahte kibarlıklar.işte bu yüzden hayatımda insanları katagorilere ayırıyorum.
ben eğer şıksam ve karşımdaki değilse ve bana iltifat ediyorsa ayıp olmasın diye sizde öylesiniz diye bir yalan atmam..kibarlık olsun diye de!övgü için teşekkür ederim.bence bu gayet yeterli.
işte böyle insanlar sadece tanıdık olarak kalıyorlar...
içimden güldüm ve bütün şıklığını,güzelliğini nasıl da kolay yitirdiğine baktım arkasından.. iyiki sadece merhaba demek istemiş...
merhaba ve hoşçakal...