...

bu aralar çok düşünüyorum,çok kafa yoruyorum ilişkilere,aşka...bir anlam bulmaya çalışıyorum ama herşey hep anlamsızlaşıyor sonunda...peki neden hep anlamsız şeylerin peşinde koşuyoruz..
neden biz,bizim için hep en kötüsünü ve çıkmaz yolu tercih ediyoruz...
yoksa uğraşmayı sevdiğimizden mi?
kimi huzur arıyor ilişkilerinde...kimi koşturmayı seviyor...kaçsında kovalayayım..ya da kovalanayım..ben yoruldum bu sonu gelmez,yorucu hikayelerden...
ya ben ne arıyorum?neye inanıyorum?aşka olan inancımı kaybettim..sevgiye olan kalıcı,o değişmez.. çünkü bir tek karşı cinse duyulan bir duygu değil..cins olayları girdimi karmaşıklaşıyor herşey...hırsa ve tutkuya dönüşüyor..
sevmek nasıl birşey?nasıl sevilir,nasıl sevinilir?
kendimce biliyorum,bilenlere de sahibim..ama ya diğerleri,onlar?
onlar nasıl öğrenecekler..bu zamana kadar öğrenememişler,umut var mı?
vazmı geçmeli aşklardan,aşık olunmalardan?yollarımıza mı bakmalı?arada umudum oluyor, evet kızım sabret ruh eşin var ve onu bulacaksın..sonra yok ya kandırma kendini...
bazen ilişki yaşamak, bazen yaşamamak, bazen ortada kalmak...ya da hiç birşey hissetmemek..
bu gece için bu kadar kafa karışıklığı yeter...
ee ben gideyim o zaman,sakin diyarlara...