...

büyümek o kadarda kötü değildi kimi zaman...hayallerin, hayal olduğunu öğreniyordun.. hala hayal kurmaya devam ediyorsun büyüyünce ama biliyorsun işte hayal..
küçükken öyle değildi.. pek çok hayaller kurardım ve gerçekleşeceğine inanırdım...
şuan inanmak için çırpınırken, boşluğa düşüp kayboluyorum sadece...
biliyorum çünkü hayaller kadar güzel değil gerçekler...
gerçekler kazık gibi giriyor sana...
hayal et bir vampirsin ve o kazık sana girince ölüyorsun... peki insanken etkisi ne?
ruhun ölümü...
bedenin ölümü mü, ruhun ölümü mü? hangisi en acıtıcısı? beden ölür, toprağa girer, çürür yada kül olur.. peki ruh? denildiği gibi serbest mi kalır? sürünür mü ortalarda? ya da cennete mi kavuşur? cehennem diyemiyorum, çünkü bu hayat cehennemin ta kendisi...
heralde dünya üzerinde cehennemi yaşayan zavallı insanlara acıyordur tanrı ve öte diyarda cennetine topluyordur.. diye düşüncelerdeyim..
bunlar benim düşüncelerim.. kimilerinin farklı.. umrumda mı ki?
artık değil hiç biri umrumda..
büyümek ölüme yaklaşmak...belkide iyi birşeydi büyümek, tanrıya daha yakın olmaktı..
tanrıyı kavuşmaya az kalmaktı...