İçimi kemiriyor,  türlü türlü düşünceler.  İnsanlar düşüyor,  insanlar susuyor.  Aslında çok konuşuyorlar ama boş konuşuyorlar.
Evet, bir şeyler anlatmak istiyorlar ama esas kişilere anlatmıyorlar.  Söyleyin o zaman ne işe yarıyorlar?
Şikayet ediyor, lanetler yağdırıyorlar ama nereye gidiyor onlar? Alması gereken alıyor mu?
Sonra düşüyorlar ve kendi lanetlerinde boğuluyorlar.
Mücadele mi? Sözde ediyorlar...
Sistemden şikayet edip,  sisteme yenik düşüyorlar.  Avaz avaz bağırırken,  bir sürü susuyorlar.
Evet dostlarım,  tanıdıklar ve birileri;  siz o çobanın sevimsiz koyunlarısınız.  Kabullenmelisiniz.
Sen o  Kıvırcık koyunsun. Ağzında o otu geveliyorsun.
Hakkını araman lazım dostum,  hakkını arayıp ondan sonra konuşman lazım. Susma,  sevmezlerse  sevmesinler seni. Ama sen kendinle çelişme.  Sözünün arkasında dur.
Varsın sevmesinler beni. Ben susmam yine de! Hakkımı kimseye yedirmem!  Kendimi kimseye ezdirmem...
Çanak yalayıcı olma dostum!  Karakterli ol. Kimseyi takip etme,  bırak seni etsinler takip...
Kendin ol, insan ol.