araf

bazen tükenir ya içinde bir şeyler; hiçbir şeyden zevk almazsın, hiç birşey yapmak istemezsin, her yer, herşey sıkıcı gelir..
sanki dünyada herkes gitmiş, bir sen kalmışsın gibi..boşa koysan olmaz, doluya koysan almaz..
olmaz, hiçbir şekilde olmaz..hep aynı güne çıkar, hep aynı noktaya..
kendini yapayalnız hissedersin,en yakının yanında olsa bile...
kimsesiz gibisindir ya...
gülmek için sebebin yoktur, ağlayamazsında.. içinde bazı noktalar kanar durur.. eksik hissedersin kendini..sanki bir daha hiç tamamlanamayacakmış gibi.. bir daha hiç sevemiyecek gibi, ya da sevilemeyecek gibi...
heyecanın yoktur içinde, kalbin çarpmaz...sanki hep böyle süzülücekmişsin gibi boşlukta...
işte tam böyle bir zamandayım..
geçmeyecek bir sancı gibi...
acıyor bir şeyler içimde ama nerde?
her gün aynı güne uyanıyor gibiyim.. sanki bir labirentte dolanıyorum ve hep aynı noktaya geliyorum...sıkışmış kalmış gibiyim.. ne yaşıyor gibiyim ne de ölü...
arafta gibiyim...
cenneti istiyorum,
ya da dünyama geri dönmek istiyorum...