Hakkımda

Fotoğrafım
Gülüyorum,ağlamamak için; aslında ağlamayıda beceremezdim. Gülmeyi de beceremiyorum ya,sadece kafamın içinde gülebiliyorum, oradada kahkahalarım gözyaşlarımdan bile daha acı...

17 Şubat 2011 Perşembe

biraz ışık saçacak birini arıyorum...

karanlık, karanlık, karanlık!
sırf kalbim olsa keşke; beynimde karanlık!
faturamı ödeyemedim, kestiler elektiriğimi...
geçici bir karanlık?
para gelince ödenir elbet..
bunun içinde mi paraya gerek vardı? yoksa yine kendimimi kandırmaktaydım?
ışığımı çalanlar geri getirirler mi?
bana biraz ışık verebilirler mi?
içimde bir yerler ölü..
ölünün dirilmesi beklenir mi?
o zaman ışık hırsızlarıda gelmez geri...
kayıplarımla ben, başbaşa karanlıktayız...
çok karanlık...
bazen korkuyorum daha çok sıkıyorum gözlerimi.. sonra açıyorum, alışıyorum karanlığa...
kendime sarılıyorum karanlıkta.. beni yine bir kendim sarıyor...
kendim kolluyor arkamı...
yine kendim, hep kendim...
yalnızım, sende değilsin çare.. kimse değil...bazen ben bile değil...
ışığımı arıyorum karanlıkta.. göz gözü görmezken, nasıl görebileceğim ışığımı?
beni biraz aydınlatabilir misiniz bay karanlık?

Hiç yorum yok: