aşk

her bitişte bir tövbeler olsun çeker yüreğimiz.. tabi tövbeler olsun... tanrı bizi zalimlerden korusun.. ama zaman geçer, yaralar iyileşir ve tekrar arasın o kalbini acıtacak insanı.. çünkü buna açız deli gibi.. sevmeye, sevilmeye açız deliler gibi...
aşk, ey aşk senin acıtmayanın var mıydı?! bence yok, aşk dediğin acıtmalı be adamı! kalbinin çarpıntısı seni rahatsız etmeli, bayıltıcak kıvama gelmeli...
ağlatmalı, zırlatmalı.. imkansız gibi görünmeli.. çünkü insan olan, elde etmeye görsün istediğini işte o anda başlar sıkılma faslı..
insan olmak hep elinde olmayanı istemektir... insan demek, acı çekmeyi sevmek demektir...
biz aşka aşığız.. bedenler gelip geçici, götürücü..
dünyaya geliş sebebimiz hep aramak ve aramaktayız bize çektirecek kişiyi ve çektireceklerimizi..
hayvan olmak isterdim.. ya da hep çocuk kalmak...
büyüdük...
tutkuya, aşka hasret büyüdük..çünkü çok istedik acıtmasını ama çokta korktuk.. kaçtık, bazen kovaladık.. sadece, sadece ne istediğimizi bulmak istedik ama bir türlü bulamadık...
arıyorum.. uzun zaman geçti ama arıyorum..
bulduğumda çanlar çalacak ülkenin her yerinde.. ve göklere haykıracağım.. korkumun üzerine gideceğim... bu sefer başaracağım...