gecenin çığlığı..

birden aşağı düşüverdi küçük kuş..sapanla vurdu o masum kuşu..hem de sebepsiz!yoo,yoo bir sebebi vardı onunda,herkes gibi..uçmak;geberene kadar uçmak,kanat çırpmak sonsuzluğa..
rüzgarı arkana almak,bir uçtan öbür uca gitmek,bulutları delip geçmek..ona göre onlar her zaman özgürdüler,istedikleri yere gidebilirlerdi;hem de kimseye hesap vermeden..o da onları kıskanıyordu..hem uçabildikleri,hem de özgür oldukları için..oysaki yanılıyordu..kimse,hiçbir canlı özgür değildir gerçekten..muhakkak birşey kısıtlar onu..sapan gibi..kıskançlığından onları öldürüyordu,vahşice,sapanla..bir bir önüne düşürüyordu onları,büyük bir hazla..o uçamıyorsa onlarda uçamamalıydılar..evlerinin arkasındaki tepeye gider,her gün bir sürü kuşu öldürürdü,hiç acımadan..hepsinide kendi yaptığı küçük kulübede saklardı..bu aralar uyuyamaz olmuştu kuşların çığlıklarından..hem gerçekte,hem rüyada..içi içine sığmıyordu..rüyalarına giriyordu özgürlük melekleri..onu çağırıyorlardı uçması için..öldürdüğü kuşların kanatlarıyla..bir gün aklına bir fikir geldi,rüyalarına giren ölü kuşlardan..hepsinin tek tek tüylerini,o ipeksi tüylerini yoldu ve yapıştırdı..kendine koskocaman bir kanat yaptı..uçucaktı rüyasında görmüştü..etrafındakiler onun iyice kafayı üşüttüğünü düşünüyorlardı..oysa kimse onun iç dünyasını anlamıyordu,
anlamaya çalışmıyordu..bu onun en büyük isteğiydi,uçmak!!insanlar gerçekten istedikleri birşey için herşeyi göze alırlar;ölümü bile..kararlıydı,bir kez olsun uçabilmek için ölümle bile yarışmaya,
zaten uçamazsa,denemezse,o heyecanı bir kez bile tatmazsa,yaşamının bir anlamı olmayacaktı..
yaşayan bir ölü gibi dolanacaktı..artık onu özgürlük meleklerinden başka kimse anlamıyordu..bütün geceyi düşünceli ve ailesinin yanında geçirdi..onların şaşkın bakışlarının altında ezilerekten..çünkü o hep yalnızlığı seçerdi..ertesi sabah kimseye birşey söylemeden çıktı evden,tepeye vardı kanatlarıyla beraber..zamanı gelmişti,artık dayanamıyordu..onu çağırıyordu özgürlük melekleri..rüzgarın en şiddetli olduğu bir anda,bıraktı kendini rüzgara..evet uçuyordu,özgürdü.gökyüzüne sahipti,bulutları deliyordu,deniz derya ayaklarının altındaydı..çığlık atıyordu,aynı kuşlar gibi..herşey istediği gibi olmuştu..artık ölebilirdi..yere çakıldı!!!...ama o özgürdü;o özgürdü,özgürdü..