Hakkımda

Fotoğrafım
Gülüyorum,ağlamamak için; aslında ağlamayıda beceremezdim. Gülmeyi de beceremiyorum ya,sadece kafamın içinde gülebiliyorum, oradada kahkahalarım gözyaşlarımdan bile daha acı...

30 Ocak 2008 Çarşamba

sıçmak..

acıkan karnımı ve beynimi doyurdum.midemde ağırlık mevcut ama artık ses yok gurlamıyor...
aradan yarım saat bilemedin 40 dakika geçiyor ve bağırsaklarn başlıyor bu sefer çalışmaya..ama ben öyle her yerde yapamıyorum büyüğümü..birkaç saat tutuyorum,bu tam bir işkence oluyor ama sonunu düşünüyorum;mutlu sonu!aradan geçen 2-3 saatten sonra(işkence dolu saatler,
çünkü devamlı osuruğun gelir ama osuramazsın ki eğer osurursan bokunu zor tutarsın) neyse geldik eve tuvalete doğru..haa,ben bazen daha eğlenceli olsun diye evdekilerle muhabbet ederim..daha işkence,daha zevk!herşeyin hep fazlasını isterim..en sonunda vardım son çizgiye..pantalonunu,donunu çıkartıp,oturursun ve başlarsın ıkınmaya..geciktiğinden biraz zorlanarak çıkar ama çıkar..ohh be dersin,dünyanın en büyük zevki sıçmak,fazlalığın vücudundan çıkması..tanrım dünyalara bedel birşey..seksten,boşalmaktan,yemek yemekten de çok öte güzel bir duygu bu!her sıçtığımda ki en az günde 2,bu duyguları yaşıyorum ve dünyanın en büyük zevkini tadıyorum..tanrı kabızların yardımcısı olsun..sıçarken aşklarımı düşünüyorum..onları bir yemek gibi görüp acıktığımda yiyorum yiyorum,mideme indiriyorum..sonra pisliğe dönüşüyorlar..yerken süperler,en sevdiğim yemekler;onları zevkle,iştahla yiyorum..ama ne oluyor;sonuçta dışkıya dönüşüyorlar.bir sifonluk iş!!oturuyorum onları sıçıyorum,zevkle..ve rahatlıyorum,içiçmden atıyorum.sifonu çekiyorum..'aşk birboktur,bunu yiyen çoktur' sözüyle tuvaletten çıkıyorum...

Hiç yorum yok: