sen

yalnızlığa sığınır oldum,her çıldırmanın ardından...mutluluğu buldum yalnızlıkta..en büyük korkumken eskiden...zaman değiştiriyor herşeyi..acılara alıştırıyor..üstesinden geliyorsun,her şekilde beceriyorsun düştükten sora kalkmayı..canını acıtmıyor seni terkedenler..biliyorsun,öğreniyorsun ki;herkes gider,kalırsın yalnız başına..o zamn neye yarar,yalnızlıktan korkmak?sahipleniyoruz hemen herşeyi,malımız sanıyoruz sevgileri..bitince de çöküyoruz,çökertiyoruz..insafsızlaşıyoruz..mülkiyet duygusundan kurtulmayı beceremiyoruz..sorna da hayat kumarında kaybediyoruz tüm mülklerimizi..iflas ediyor ruhlarımız..baştan yanlış yetiştiriliyoruz..ama öğretilmemiş ki büyüklerimizede doğrular..onlarda bir nevi mal olarak büyütülmüşler..sahip olmuşlar,sahip olunmuşlar..düşe kalka büyümeliyiz..yalnız olmalıyız ki görmeliyiz hayatın gerçek yüzünü..korkmamalıyız düşmekten..kaybetmekten kaçınmamalıyız..her yenilginin sonunda yalnız kalabilmeliyiz ki,korkmayalım yarınlardan..kendi başımıza bir birey olduğumuzun farkında olmalıyız ki gerçek gücü bulalım...yenilmeyelim yaşama...sen varsın bir tek,gerçek güç senin yenilgilerinde ve onlardan yalnız başına kurtulabilmende...sensin,tek ve gerçek güçsün..