Hakkımda

Fotoğrafım
Gülüyorum,ağlamamak için; aslında ağlamayıda beceremezdim. Gülmeyi de beceremiyorum ya,sadece kafamın içinde gülebiliyorum, oradada kahkahalarım gözyaşlarımdan bile daha acı...

28 Ocak 2008 Pazartesi

gece gemide karafatma olmak..

o kadar karanlık,o kadar yalnız ki;gündüzün gürültüsü,gecenin sessizliği,benim yalnızlığım..ka-labalığın arasından,ayakların altından kaçmak,ölümle yarışmak ve gece yalnızlığa terkedilmek..
adil olmayan yaşam ve korkutucu,tiksindirici ben..öyle yada böyle,gecede,gündüzde işkence bana..gece gemide karafatma olmak nasıl bir duygu ki?çok mu çirkinim,çok mu tiksindiriciyim?yaratılışımın suçunu bana yüklemek doğru mu?benim de yararım yok mu?var tabiii..ben biliyorum bizi yiyen insanlar var..offf nese..yine zor bir gün,koşuştur dur bir lokma yemek için..ölüm tehlikesi ve süper iltifatlar(!)
-ıyyhhhh karafatmaa!!!
-anneee öldür şu iğrenç böceğiii!!
-öghhh,midem bulanıyor ne çirkin,öghhh...
benimde midem bulanıyor bayan sizlerden!!off offf bir de yalnızlık..karım,çocuklarım olsa,
sürüyle dolansak,mutlu mesut olsak?!olmaz mı?!..peki..nerde ben de o şans..off offf ne yapsamda şu gemiden,yalnızlıktan kurtulsam!!ahh,ahhh daha dün gibi hatırlıyorum buraya gelişimi..oturduğum evin sahibinin çantasındaydım..nerden girdiysem oraya!adam işe gemiyle gidiyormuş..çantasını açıp,evraklarını çıkarırken,kurtulmak,evime kavuşmak için dışarı atladım;
'anaaa,burasıda ne' diye kalakaldım..ne kadar uğraştıysam da olmadı,çantaya geri giremedim.sonra kaldım bu gemide yalnız başıma..çok uğraştım karaya çıkamıyorum,gemi yanaşınca insanlar iniyor,o zamanda ayaklarının altında dümdüz olma tehlikesi var..burdaki yaşama da yaşamak denmez ama hiç yoktan yere posterinin çıkmasından iyidir...bir çıkış yolu olmalı?!gün kavramını bilseydim,ne kadardır burada olduğumu söylerdim..ben ne bilirim ki,altı üstü iğrenç karafatmayım...geceleri uyanık olduğumdan genelde,ki çok gece oldu..ailem benden umudu kesmiştir..bir mektup bile bırakamadım..acaba denize atlasam kurtulur muyum?ka-rafatmalar yüzme bilir mi?bir keresinde bizim ev sahibinin (o beni buraya getiren iblisin) karısı temizlik yapıyordu..yanlışlıkla su dolu lehene düşmüştüm,ölmedim..ama neden ölmedin diye bir sor,sor..cevap;hatun beni görünce korkup,kaçarken leheni devirdi de öyle kurtuldum..günlerce hapşırdım..verem oluyordum az daha..çok zor hayat bizler için..her an ölümle burun burunayız ve sevilmiyoruz kimse tarafından..şimdi zencileri daha iyi anlıyorum..off,off çok özledim evimi,anamı...acaba yine bir çantaya,pantalon paçasına,monta falan girip kaçabilir miyim?denesem ne kaybederimki?..zaten böyle devam ederse mutsuzluktan öleceğim..hiç olmazsa özgürlüğüm uğruna ölürüm..(wayybe bana bak mesajımı da verdim..)hem belki kurtulurum..evet evet bu işi başaracağım...gün ağarıyor,biraz uyuklayayım bari..
way be amma kalabalık..hmm kim olsa kurbanım..şu kadın fena sayılmaz aslında..ama yok yok sayko bir tipi var..ezer geçer görürse valla..
-hey,kayafatma kaydeş,nabey?
hey sende kimsin?nasıl ya?benden korkmayan,korkmayı bırak,benle konuşmaya çalışan bir velet!!!
-ben aliş'im..
hıı?!!beni duyabiliyor musun?
-evet..neden duyamayayım ki?ben evdeki tüm kayafatma kaydeşleyle konuşuyoyum,onlayı besliyoyum..
anaaa,rüya mı görüyorum..
-yok be kayafatma kaydeş geycek..sen napıyoysun buyalayda?!
beni kurtarır mısın burdan?
-tabi,neden olmasın..gel cebime giy bizim eve gidelim,oluy mu?
süperrrrr!!!!!!!!!!!!!!!şaka gibi kurtuldum gemiden,özgürüm..tanrı duydu sesimi...imana gelcem..eve gidiyorum;yemekler,tatlılar,tuzlular,bana bakan bir velet...!!daha ne olsun..yuppiiiii...
-wıyakkkkkkkkkkkkkk!!!(k lerden de anlaşıldığı gibi uzun bir çığlık)anaaa,ne oluyor!!
-defol,defol,gebertin şunuu!upsss,nerdeyim ben?!aaa evim...nasıl yaa?!aaaa,inanmıyorum,rüyaymış hepsi..az daha gidiyorduk tahtalıya..ulan siyah adam,tezgah üstünde uyunur mu?(yanlış zamanda,yanlış yerde olanlara adanmıştır...:)

2 yorum:

gunayayaz dedi ki...

afferım sana :) manyak

erginsa dedi ki...

eveeet bu benzetmeli öykülemenin başka bir örnegini daha istiyoruz.bir de uçakta ki sivri sinek olabilirmisin :)